23 rzeczy, których nie wiesz o Żydach i Izraelu [CZĘŚĆ 1/2]

Od lat mam fisia na punkcie Żydów. Z czasem coraz mniejszego, ale nadal. Właśnie jestem świeżo po lekturze „Izraela oswojonego” Eli Sidi. Ta gojka z Izraela (jak sama o sobie mówi) wyszła za mąż za Żyda. Moment wyjazdu do kraju jego pochodzenia opisała słowami: „Lot do Izraela kojarzył mi się raczej z samobójstwem niż z podróżą poślubną”… No to zaczynamy przejażdżkę po Ziemi Obiecanej jej oczami!

Ważne: książka została wydana w 2013 roku, więc niektóre przedstawiane informacje (zwłaszcza statystyki) mogą być już nieaktualne. Wybacz! Długo się do niej zabierałam 😛

PRZECZYTAJ TAKŻE: Dwa skrajne tematy: Arabowie w Izraelu i koszerność

Był taki moment, gdy lotnisko Ben Guriona w Tel Awiwie ogłoszono najprzyjaźniejszym na świecie. Wydaje mi się jednak, że są tacy, którzy po przejściu przydługiej kontroli osobistej nie mogą tego potwierdzić 😉
Izrael znajduje się na ostatnich miejscach w rankingach światowych, jeśli chodzi o umiejętność czytania i wyniki z matematyki. Ale za to jest trzecim państwem na świecie pod względem odsetka osób z dyplomem wyższej uczelni. Paradoks!
Izraelczycy jeżdżą jak szaleni i parkują w niedozwolonych miejscach na potęgę. Podobno w wypadkach samochodowych zginęło ich więcej niż żołnierzy na wojnach, których tu jednak trochę było. Ela Sidi o swoim mężu za kółkiem pisze następującymi słowami: „Według niego światła sygnalizują: czerwone – „na miejsca”, żółte – „gotowi”, zielone – „start”.
Żydzi podczas urodzin solenizantom życzą nie 100, ale 120 lat.
W kibucach, czyli swego rodzaju komunach, których już mamy obecnie nieliczne niedobitki, nawet bielizna i prezenty ślubne należą nie do jednostki, ale do całej społeczności.
Macica, pochwa, błona dziewicza, łechtaczka, piersi, ciąża mają rodzaj męski w języku hebrajskim (sic!).
To normalne, że Żydzi jedzą deser z jednego talerza nawet na dystyngowanym przyjęciu. Gdy ktoś wspomni, że był na weselu, najpierw zapytają, jakie tam serwowano jedzenie. W kinie głośno komentują, co się właśnie dzieje na ekranie. Na operze śpiewają arie razem z solistą. Ja pierdzielę! Jak ja tam pasuję!
40% mieszkańców Izraela mieszka w metropolitarnym centrum – Tel Awiwie i 11 satelitarnych miastach.
Żydzi sefardyjscy (pochodzący z cieplejszych krajów, o ciemnej karnacji) zwykle mają niższą pozycję w społeczeństwie, są gorzej wykształceni i mniej zarabiają niż aszkenazyjczycy. A jest ich wszystkich mniej więcej pół na pół.
Izrael cierpi na niedostatek cmentarzy. Tylko prawdziwi (czyt. religijni) Żydzi mogą się tam pochować. Miejsce na najbardziej elitarnym i najstarszym cmentarzu świata (sic!) na Górze Oliwnej może kosztować nawet… milion dolarów (sic!).
Choć Izrael jest tyci jak Podlasie, to mamy tu nawet 4 strefy klimatyczne: śródziemnomorska, podzwrotnikowo-tropikalna (w dolinie Jordanu, moja ulubiona. Kocham to miejsce), stepowy i pustynny.
Na pustyni Negew żyją… pantery i antylopy! Wow, Azja i Afryka w jednym – no cóż, w końcu to Bliski Wschód.
Państwo finansuje 3 badania genetyczne, gdy kobieta zachodzi w ciążę. Czemu aż tyle? No cóż, to nacja, która niespecjalnie się mieszała z innymi. Najwięcej się tu usuwa ciąż na świecie z powodu wad genetycznych. Dlatego też nie ma tu aż tylu samotnie wychowujących dzieci matek jak w innych państwach. W Polsce zwykle ojciec odchodzi, gdy dziecko urodzi się chore. Rzadko kiedy zostaje. Wiem coś o tym.
In vitro aż do poczęcia w ten sposób dwójki dzieci sponsoruje rząd. Co roku kosztuje to państwo 300 milionów dolarów.
30% mieszkańców Tel Awiwu przyznaje się do homoseksualnej orientacji.
Druzowie to grupa religijna zamieszkała m.in. w Izraelu, jest zawsze lojalna wobec państw, w których granicach mieszka. Nie piją, nie palą, nie przeklinają, są uczciwi, wierzą w reinkarnację i dobrze traktują kobiety. Wow. Chodzące ideały. Znajdę tam męża. Niestety jest jeden mankament – mówi mój drugi głos w głowie. Nie uznają małżeństw mieszanych. Ech…
W Izraelu nazwisko Kohen zobowiązuje. To jedno z najpopularniejszych tam nazwisk. Kohenowie wywodzą się z prestiżowego królewskiego rodu, blisko spokrewnionego z Mojżeszem. Muszą zachować czystość rodu. Nie wolno im np. przekraczać cmentarnych bram, nawet gdy umrze im rodzic (sic!).
Najwięcej ślubów cywilnych Żydzi zawierają… na Cyprze. Bo tylko za granicą mogą wziąć ślub niereligijny (sic!). I to wszystko w (jakby nie było) kraju, gdzie połowę mieszkańców stanowią świeccy Żydzi. Aha, śluby w Izraelu odbywają się tylko w tygodniu, poza sobotą i świętami, bo zabronione jest wtedy zawieranie jakichkolwiek umów.
W izraelskich dowodach nie-Żydzi są specjalnie oznaczeni – cyfrą 3.
W Izraelu wiadomości słychać wszędzie, zwykle zamiast muzyki w radiu. A w telewizji co pół godziny nadawany jest skrót informacyjny. No cóż, to w końcu kraj, który siedzi na jednej wielkiej bombie. Trzeba wiedzieć, co się dzieje.
Mówienie o pokoju w Izraelu to marzenie, mrzonka. Wojny, zamachy, ostrzały rakietowe – to norma tu tak, jak huragany w Stanach czy trzęsienia ziemi w Japonii. Schrony znajdują się w każdym publicznym budynku (sic!). Człowiek zdrowy na umyśle doskonale sobie zdaje sprawę, że każda wieczerza może być jego ostatnią – pisze Ela Sidi. Dlatego właśnie Izraelczycy cieszą się każdą chwilą, korzystają z życia. Jak by jutra miało nie być. To bardzo przyjaźni i gościnni ludzie.
Resort obrony nie rozlicza się jawnie ze swoich wydatków, ale utrzymanie armii izraelskiej kosztuje do nawet 6-krotności tego, co wydają średnio inne państwa rozwinięte.
Polska w Izraelu budzi zwykle takie odczucia jak kraje arabskie. Tylko 13% młodzieży przed wyjazdem do Polin oceniało stosunek do naszego kraju jako pozytywny. Dzięki poznaniu kilku Żydów wiem jednak, że gdy jako dorośli wracają do Polski, raczej przyjeżdżają tu na zakupy i poimprezować i nie mają problemu, by się z nami dobrze bawić.